Gelir geçer .. bazen de geçmez!

Biriyle konuşmaya başlarsınız. Tamam, her şey harika, mükemmel! Artık sabah akşam onunla konuşuyorsunuzdur. Hani alışkanlık haline gelenler var ya, he onlardan işte. Böyle bıdık bıdık konuşursunuz ve bi anda kesilir, biter. Neden? Çünkü karşıdaki arkadaş sıkılır. Başka kişilere yönelir. Böyle sap gibi kalırsınız tabiri caizse. Nedenini anlamadan. Ve tam da bu siz acayip bağlanmışken gerçekleşir. Murphyyyyy! Sonra siz mesaj atarsınız ve işe yaramaz! Sanki sadece karşınızdaki konuşmayı yönlendiriyormuş gibi, rol yapıyormuş gibi.. Artık unutmaya başlamışsınız falan böyle rahatsınız, mesaj atar. Haydaaaaa?! Şimdi ne alaka diye düşünürken bi anda koyu bir sohbetin içinde bulursunuz kendinizi. Sonra tekrar biter, başlar, biter..Böyle boktan bir döngü işte.